نظری که تایید نشد ۲(از تاریخ سخن گفتن)

اما غرض از آوردن این مباحث تنها مذموم و معدوم نشان دادن مطالب وبلاگ مذکور نبود.چرا که این نازل ترین درجات اهداف می تواند باشد.آنقدر مطالب سست بنیاد و اشکالات سطحی هستند که اگر کسی با روح دین آشنا باشد به بی اساسی آنها پی می برد.

در اینجا من از چند جهت احساس خطر کردم.خصوص آنکه این احساس خطر با خواندن نظرات وبلاگ و نظاره مطالب چند وبلاگ دیگر عمق بیشتری یافت.حمله به عقاید تشیع بسیار بحث کهنه ای است.و در این میان برخی به وضوح شمشیر را از رو بسته و شلنگ انداز و دست افشان به این میدان وارد می شوند.حال ممکن است سطحی باشند یا عمقی.نمونه این بحث موضوعات وبلاگ مذکور بود که در نهایت جابجایی پستها و نظرات را در پی داشت.

(نظر اول بنده در پست اشکالات علمی بود و آن پست در صدر بود اما بعد از نوشتن مطلب قبلم جای آن عوض شد و چند پله سقوط کرد.و نظر اول بنده نیز از آن پست به پست صدر اسلام تغییر مکان داد!! که دلیل این همه را خواننده فهیم به خوبی در می یابد).

گروهی دیگر هستند که چون مار خوش خط و خالی با کلمات و ادبیات عوام فریبانه به این کار اهتمام دارند.بحث های تاریخی و عقیدتی را از منابعی مطرح می کنند که سندیت ندارند یا به اسناد شیعه به گونه ای می پردازند که آنها را مزحکه یا به کلی بی اعتبار نشان دهند.همه چیز دنیا دچار دگرگونی و تحول گشت جز نگاشتن درباره مذهب شیعه.برای هر آغازی پایانی می توان متصور بود جز تهمت و افترا بر شیعه.برای هر حکمی دلیل و علتی است جز احکامی که علیه شیعه است...چرا؟

آیا شیعیان آشوب طلب و فتنه جویند و می خواهند آرامش و آسایش را از مردم بگیرند؟یا اسلام به طور کلی بر مبنای شمشیر و زور و خون ریزی بنا شده است؟

در پاسخ به این سوالات و سوالاتی از این دست مطالب زیادی عنوان می شود که بررسی آنها بررسی تاریخ صحیحه اسلام را می طلبد.بررسی کتب تاریخی اسلامی چه از مولفین مسلمان و چه از مستشرقین خود موضوع جنجال برانگیز این میدان است.چرا جنجال بر انگیز؟!وقتی که ما می خواهیم نسبت به اسلام شناختی کسب کنیم راههای مشخصی دارد.رجوع به قرآن کریم که فرستاده خداوند متعال است و بیان پیامبر و تفسیر و شرح ایشان از آیات که همان رجوع به حدیث و سیره صحیح پیامبر است.اما این دو(حدیث و سیره) که سنت پیامبر خدا را تشکیل میدهند چگونه بدست می آیند؟چگونه می توان درک و شناخت صحیحی از آن را داشت؟راه دست یابی به سنت رسول خدا اهل بیت (ع) و صحابه او هستند.چرا که بی آن دو راه دیگری وجود ندارد.اما وقتی که خداوند در قرآن می فرماید:"بعضی از اعراب اطراف مدینه منافقند و بعضی اهل شهر مدینه هم منافق و بر نفاق ماهر و ثابتند و تو از نفاقشان آگاه نیستی ما بر سریرت ناپاک آنها آگاهیم..."(توبه 101)

یا :" ای مومنان هر گاه فاسقی خبری برای شما آورد(راستش نینگارید)تا تحقیق کنیدمبادا به سخن چینی فاسقی از نادانی به قومی رنجی رسانید و سخت پشیمان گردید."(حجرات 6) آیا می توان گفت که هر که سخنی را از اهل بیت یا صحابی نقل می کند آن سخن صحیح و متقن است و یا هر فردی که در زمره صحابی حضرت شناخته شده مورد اعتماد و امین است؟از اینجاست که سخن سخن تاریخ است .چرا که تاریخ نشو و نمای همه تحقیقات و کتب بعدی را در پی دارد. از سنن و سیره تا جغرافیا و کتب حدیث و نسب شناسی و دایرة المعارف و... همه و همه ریشه در کتب تاریخی دارند.خصوص آنکه این کتب جزء کتب قدیمی و نزدیک به وقوع زمان حوادث باشند.تاریخ است که علت برخی از سخنان افراد را مشخص می کند،تاریخ است که برخی از شئون نزول آیات الهی را مشخص می کند،تاریخ است که از فتوحات مسلمانان در زمان خلفا سخن می گوید،تاریخ است که نوع اخلاق و رفتار پیامبر را با گروههای مختلف مردم مشخص می کند،تاریخ است که می گوید حق چه کس یا کسانی پایمال شده و چه کسانی به ناحق به سروری رسیده اند،آری تاریخ است که نشان میدهد اختلافاتی از نوع تاریخی نیستند و از نوع حقیقتند...

براستی ما به عنوان مسلمان شیعه از تاریخ دینمان چه می دانیم؟آیا تا به حال با خود اندیشیده ایم بسیاری از سوالاتی که برایشان پاسخی نمی جوییم ریشه در وقایع تاریخی دارد؟یا تناقضاتمان در مسائل تاریخی گره خورده است؟تشنگی حقیقت مداری خود را می توانیم با حقایق تاریخی سیراب کنیم؟

اینکه پرداختن به تاریخ به نوعی ایده آل بدون غرض ورزی و جانب داری همراه باشد خالی از تسامح نیست.می توان در اینجا با قول مرحوم زرین کوب در مقدمه دو قرن سکوت همراهی کرد.آنچه که در مقدمه تحت عنوان اعتراف می آورد و می گوید:«در تاریخ از بیطرفی و حقیقت جویی سخن بسیار گفته اند.لیکن این سخن ادعایی بیش نیست.مورخ از همانجا که موضوع تارخ خود را انتخاب می کند در واقع دنبال هوس ومیل خود می رود و از بیطرفی خارج می شود.اگر تاریخ هند را موضوع تحقیق خویش قرار می دهد برای آنست که رغبتی یا مصلحتی او را بحوادث آن سرزمین علاقمند کرده است و اگر از انقلاب فرانسه سخن می گوید از آن روست که در آن ماجرا چیزی هست که با احساسات و تمایلات او مناسبتی دارد.بنابراین بیطرفی مورخ ادعایی است که بدشواری می توان آن را تایید کرد .»

باری به هر حال آنچه که مسلم است هر دوره تاریخی و وقایع آن واقعیات و حقایق خود را دارد.و هر دوره ای را حقیقتی است.اگر ما زندگی حال خود را که هر لحظه تبدیل به گذشته می شود در نظر بگیریم قهرا اعمال و رفتار و سخن ماست که به تاریخ می پیوندد و تغییرات حاصله در امور این جهانی نیز از اختیار ماست.پس با بررسی رفتار و کنش و واکنش ما می توان علت برخی از موضوعات را دانست همانطور که ما بارها اتفاقاتی که در مراحلی از زندگی برایمان می افتد را به علت جویی در آنچه گذشته رخ داده ارجاع می دهیم. ...

ادامه دارد...